#dialogowo, czyli szastam śmiesznymi historyjkami

Z cyklu #dialogi szalonych współlokatorek, które podobno czasem studiują i ponoć są normalne, ale podejrzewam, że to nie potwierdzone info.Cieszcie się i radujcie!

#1

Siedzę ja przed komputerem i przypominam sobie, że miałam sprawdzić koszt biletów Polskiego Busa na trasie Kraków-Wrocław. Siedzimy ze współlokatorką we własnych pokojach, jednak z otwartymi drzwiami; słyszymy się więc wzajemnie.

Zanim udało mi się dotrzeć do cennika na stronie, byłam lekko zniechęcona, ale później me uczucie się tylko pogłębiło.

J: *czytam na głos* gdybym była ślepa, niepełnosprawna, bez nogi, czy znowuż byłabym wojenną weteranką, wtedy ulga by mi się należała; niestety jestem tylko marnym studenciną, któremu nic się nie należy.

W: no naprawdę, nie wydarzyło ci się w życiu, tylko zdrowa jesteś… *usłyszałam z zza ściany; badumtss*

#2

Jakiś czas temu. Współlokatorka na zajęciach, ja mam je dopiero po południu, wobec całą sobą robię wszystko i nic – z przewagą na „nic”. Miałam prasować, miałam sprzątać, skończyło się na tym, że pół dnia przeleżałam pod pierzynką.  Jakieś pół godziny przed moim wyjściem (i na półtorej godziny przez powrotem Współlokatorki na mieszkanie – czego wtedy nie wiedziałam) pisze ona do mnie, bym może zamówiła pizzę, akurat jak ona wróci, będzie. Okej!, pomyślałam, wrócę z zajęć po dwudziestej, to sobie tylko odgrzeję. Pełna dobrych chęci zamówiłam więc, miała przyjechać za jakieś czterdzieści minut… Informuję więc koleżankę, że wychodzę i…

W: jak to wychodzisz?!

J: noo, normalnie…

W: to nie odbierzesz pizzy?!

J: no nie!! a ty?!

W: no mnie nie ma i nie będzie!!

J: Superr….

Po czym ja poszłam na uczelnię, ona z niej wrócić nie zdążyła. I pizza przeszła nam… no, koło nosa.  Tylko my.

#3

To było chyba jakoś w marcu czy w kwietniu. Sprzątałyśmy w mieszkaniu, współlokatorka balkony, ja podłogi. No i w końcu ogarnięte, kawa wypita, lody zjedzone, współlokatorka pojedzie się przejechać rowerem do chłopaka. Z racji, że było ciepło, miałam ci ja balkon otwarty, więc słyszałam jak za koleżanka furtka się zamyka. Wyszłam z dobroci serca na ten balkon jej pomachać. Po chwili dostałam esemesa.

W: Normalnie jak „Romeo i Julia”

J: Będziesz moim Romeem?

W: Niegodnam…

#4

Tym razem trójka w akcji. Ja, Współlokatorka i jej Chłopak. Chłopak siedzi przy stole, koleżanka przy zlewie (skrobie jabłka) a ja przemieszczam się między nimi w te i we w te, teraz nie pamiętam co robiłam, ale chyba herbatę. Kuchnia jest zaś wąska i między stołem a właśnie zlewem zbyt dużo miejsca nie ma, to się przeciskam. A Współlokatorka macha tymże nożem, w pewnej chwili musiałam umknąć głową. Tak na wszelki wypadek.

J: ty uważaj, bo mnie zabijesz, łeb utrącisz!

W: kto, ja?!

J: no ty!

Ch: *przyglądając się temu z boku* ciekawe, kto Ci uwierzy *patrzy na swą dziewczynę*

J: „przypadkowo, przypadkowo!”

W:  a tata powie „aa, to po to kazałaś sobie noże naostrzyć!”

Ch: no to ja już wiem, po coś to robiła! Pacz, jaka przebiegła!

J: wszystko zaplanowała!

Ch: okej, będę ci paczki wysyłał

J: a ja w snach straszyła!

#5

Rozpoznanie sytuacji: czwartkowy wieczór, nazajutrz mam mieć egzamin u Psychopaty, jak na przykładną studentkę przystało, wyciągam piwo z lodówki, będziemy pić i oglądać „Zaćmienie”.  Ustawiłam dwie butelki na blacie, naszykowałam szklanki, w międzyczasie włożyłam popcorn do mikrofali. Współlokatorka otwiera mi piwo, ja chcę otworzyć jej.

Bilans strat? Popcorn się spalił, piwo wylałam. Z nerwów, powiadam wam! Koleżanka patrzy więc na mnie tym pobłażliwym do granic możliwości wzrokiem, kiwa głową ze zrozumieniem.

J: kciałam tylko być miła i uczynna *odparłam, smutnym tonem, wycierając rozlane piwo*

W: ty najlepiej będziesz uczynną, jak nic nie będziesz robiła, o.

Smuteg.

#6

Opowiadam Współlokatorce fascynującą historię swojego życia, chwilę później o koncercie, o ‘nieznajomym’ i tym, że dostałam od niego różę, a także i o tym, że nie mam szczęścia do facetów. Przebiegało to mniej-więcej tak [rozmowa przez komunikator] :

J:  […] no i idzie babeczka z tymi różami, a on wyciąga portfel, moja mina, WTF człowieku […]

W: bierzgobierzgobierzgobierzgobierzgobierzgo, nikt od tych bab nie kupuje kwiatów, bo drogie są!

[…]

J: ale nie wiem jak, mam zerowe doświadczenie z facetami!

W: ale masz psa!

J: no i co z tego?!

W: faceta wychowuje się jak psa, dasz radę.

#7

Wybrałam się z Współlokatorką do Galerii celem wywołania zdjęć. Z racji, że można je odebrać po dwóch godzinach, ja zostawiłam jej swoją karteczkę i pomknęłam do mieszkania, ona miała odebrać je wracając z zajęć. Oczywiście w momencie, gdy wychodziłyśmy świeciło słońce, w momencie gdy wyszłam z Galerii zrobiło się czarno, zaczęło wiać i lać jednocześnie. Przemoczona dotarłam jednak do mieszkania uradowana, że nie muszę z niego wychodzić. Dzisiaj. Kilka godzin później, ulewa trwa nadal, gadam na Skype z Ktosiem, dostaję esemesa.

W: Mam Twoje zdjęcia, jeśli nie chcesz ich zobaczyć w gazecie, proszę milion dolarów do koperty, zostaw pod drzwiami, bez policji.

Wybuchłam śmiechem tubalnym, i jak na dobrą współlokatorkę przystało, odpisałam pospiesznie:

J: jestem tylko biedną studenciną, proponuję herbatkę cieplusią jak wrócisz

… a moje prośby zostały wysłuchane.

#8

Swojego czasu gadam z Ktosiem na Skype, oczywiście drzwi od pokoju tradycyjnie otwarte. W przeglądarce otwarty Facebook. Współlokatorka wysyła mi tam jakiś śmieszny obrazek, wobec czego wybucham śmiechem, a że już mi się nie chce odpisywać, drę się na cały głos „booooże, boooooskie, ryyyyyyczę!”, co Ktoś podsumował tym, że mamy nierówno pod sufitem, gdyż mieszkamy przez ścianę i piszemy ze sobą na facebooku. No a jak mamy sobie przesyłać durne obrazki? No helooł!

Także wiecie. Jeżeli zauważacie w mojej skromnej osóbce jakieś skrzywienia umysłowe, to wiedzcie, że to przez nią. Chodzą słuchy, że się dobrałyśmy.  No mieszkając z taką oto osóbką, ja nie mam prawa być normalna. W sumie nigdy nie byłam, ale to już inna sprawa.  

W ogóle, wyraziłam jakiś czas temu dezaprobatę, spoglądając na popylającego, to jest uciekającego przed nami chomika. Stwierdziłam bowiem, iż jest nietowarzyski, koleżanka odpowiedziała zaś, że powiedziała to osoba „niezwykle towarzyska”. Cios poniżej pasa!

Mam nadzieję, że ktoś się trochę chociaż uśmiał, bo samej mi się mordka śmiała, jak sobie te sytuacje przypominałam. Dam znać po angielskim, czy wynik mnie satysfakcjonuje… Oby!

Mam spódnicę!!, jest szansa, że nie wybiję w niej wszystkich zębów… na sukienkę czekam nadal ;( 

;)