Sorry, ale taki mamy klimat

Sesja za pasem. Zza rogu wyskakują terminy i ważne daty. Które, oczywiście powinnam pamiętać, i nawet powinnam potrafić przypasować do nich odpowiednie wydarzenia. Staram się. Powinnam poprawić pracę, jednak mdli mnie na samą myśl, że muszę na to patrzeć, skoro napisałam. Prezentacja kiwa mi środkowym palcem, że jeszcze ze mną nie skończyła (och to zołza), a prezentacje, z którymi zaś muszę się zapoznać do poniedziałkowego kolokwium, perfidnie się ze mnie śmieją. Nie działa nawet żart koleżanki. A śmieszny jest. Bo koleżanka inna wstawiła na grupę notatki z jednego tematu, opisując je jako ‘mózg’, gdyż tego dotyczą. Koleżanka ta druga zaś wciska ‘pobierz’, po czym stwierdza, że… to chyba w ten sposób nie działa, co ja myślałam, że działa. Otóż, niestety nie. Również jestem tym faktem zasmucona. Podobnie jak wieloma innymi: tym, że koncert happysadu dopiero w marcu, podobnie jak telefon, ups, i nawet testy chemiczne.

Skoro więc tyle mam na głowie, to udając wciąż, że jestem ponadto (choć w zasadzie tak, pracę napisałam, prezentację zrobiłam tylko ją muszę dopieścić, pozostaje tylko kolos), a to odświeżam sobie pamięć odnośnie ostatniego sezonu Plotkary (dla Chuck’a zrobię wszystko), a to czytam różne angielskojęzyczne strony lifestylowe, tłumacząc sobie, że „skoro po angielsku, to tak jakbym się uczyła, trochę…”. No to skoro już tam dobrnęłam, i rzeczywiście czytam, to natknęłam się na taki artykuł: „New Year Resolution Remix: 15Things To Stop Doing In 2015”. Myślę sobie, oho, kolejne >mądre< inaczej wynurzenia. I, proszę państwa, się myliłam!

Sydney McBride wymienia więc piętnaście rzeczy, których to powinniśmy w tymże nowym roku nie robić. Co jest miłą odmianą od tych wszystkich przyrzeczeń noworocznych, czego ja to nie zrobię, czego nie wyćwiczę, ile nie schudnę, czego nie osiągnę. Wydaje mi się, że od samego mówienia i deklarowania się trzydziestego pierwszego grudnia nic się nie zmieni.

Zaczyna się od tego by „nie mówić wszystkiego wszystkim”, poprzez „przestań porównywać siebie do kogoś innego”, czy „nie przejmować się tym, co inni o nas myślą”. Mogłabym wymieniać kolejne dwanaście, czego jednak nie zrobię. Odsyłam do artykułu, link jest wyżej podany. Chodzi mi jednak o to, że w tym ferworze zaczynania wszystkiego od nowa, postanawiamy, że zaczniemy robić coś nowego, coś fascynującego, coś, co sprawi, że w grudniu będziemy się czuć spełnieni.  Pragniemy dobrych rzeczy w naszym życiu. A może pasowałoby najpierw wyeliminować te rzeczy i sytuacje, które sprawiają, że czujemy się źle w swoim ciele czy otoczeniu? Może najpierw trzeba się rozprawić z własnymi problemami, które sięgają dalej i głębiej niż to, czy uda mi się schudnąć pieprzone dwa kilo czy nie? Jeżeli źle czujemy się w związku, rezygnujemy z tego. Jeśli uporczywie chcemy zacząć biegać, jednak to nie dla nas, zmieniamy dyscyplinę. Jeżeli paplamy za dużo jęzorem na prawo i lewo, a później są tego efekty, to znak że powinniśmy przestać, zamknąć mordę i nie szukać winy w tej osobie, która to powtarza, tylko w samym sobie. Obiecałaś komuś pomóc, jednak nie masz na to czasu/chęci? Powiedz to. Wyduś z siebie to, że nie jesteś zobligowana do życia czyimś życiem – sorry, mam własne.

To w nas jest siła i moc do tego, by stawiać przed sobą postanowienia, które jesteśmy w stanie spełnić. Wyimagowane postanowienia się nie spełnią. Jeśli jesteś laikiem w jakiejś dziedzinie, w ciągu roku bez najmniejszego wkładu własnego  nie będziesz w tym mistrzem.

Po pierwsze: Sorry, taki mamy klimat.

Po drugie: Nic się nie zmienia od na dupie siedzenia, jak to uczy nas „Ranczo”.

Jeżeli już jesteś takim typem, że te postanowienia musisz mieć, to u licha, niechże one chociaż możliwe do spełnienia będą. Ja, jako że nigdy takowych nie robię, bo to przynajmniej wg mnie strata czasu, w tym roku przyłączam się do akcji 52 Book Challenge 2015. Książki, książki, książki. Aktualnie książek zostało mi się 49 i czuję, że będę miała w grudniu wielką radochę :)

znów mam do niego słabość :)