‘Gdy ciebie zabraknie i ziemia rozstąpi się, w nicości trwam...’

Dużo się dzieje. Dużo, dużo. Sesja dogania, nieporadnie dosyć, bo nadal siedzę przed komputerem, choć widmo egzaminu socjologii goni i straszy bardziej, niż przyszłotygodniowa ustna historia. Ale nie chcę gadać o uczelni, bo już wkoło wszyscy o tym trąbią. Wystarczy.

Uwielbiam wieczory. Odkryłam to niedawno. Kiedy się budzę, odliczam godziny do tego, aż zapadnie mrok. Aż okolica nieco się uspokoi. Wyciszy się. Kiedy sama się uspokoję. Wezmę długą kąpiel, wdychając zapach ulubionego płynu. Przebiorę się w piżamę, zapalę świeczkę zapachową i zrobię sobie herbatę. Wtedy mogę gapić się nawet i w białą ścianę, a nie będzie mi źle. Włączę radio, gdzie o tej porze lecą same dobre, stare polskie piosenki. Będę współczuła współlokatorce, uczącej się jakiś matematycznych pierdół. Będziemy jednak prześcigały się w wysyłaniu sobie głupich obrazków na facebooku, czy piosenek, które akurat siedzą nam w głowie. To nic, że jest późna godzina, że jutro też jest dzień… Bo teraz jest fajnie.

Herbata się skończyła. Nie chce mi się, tradycyjnie, ruszyć, by zrobić kolejną, wypiję więc resztkę coli, schowanej pod biurkiem. Nie pytajcie, czemu pod biurkiem. Sama tego nie wiem. Popatrzę się na wywołane wczoraj zdjęcia z Kubą i Łukaszem, które przywiodą na myśl listopadowe koncerty, ale i ten marcowy, który zbliża się wielkimi krokami. Popatrzę na dwie książki, które dostałam wczoraj od koleżanek, i które to [koleżanki i książki] przyprawiły mnie prawie o wybuch płaczu. Po raz kolejny przywiodę na myśl Gazetowe praktyki, które dziś udało mi się zaliczyć, ale jak można się nie wzruszać, gdy sama pani doktor, patrząc na opinię wypisaną przez G., stwierdzi że ‘musieli tam panią lubić i doceniać, bo tak ładnie o pani napisali’.

tumblr...

Dobre chwile się kumulują. Dobre chwile są wszędzie. Są wszystkim. Piosenką, akurat lecącą w radiu, resztką ciepłej herbaty, która nie zdążyła ostygnąć, czy książką, którą czytam i czytam i nie mogę przez nią, na przekór, przebrnąć. Są dobrym koncertem, którego nie mogę się doczekać, i nie nikną nawet, gdy za horyzontem nieprzyjemne uczelniane sprawy się kotłują. Dobre chwile to listy i paczki, które czekają na mnie w domu, na to, aż je otworzę, przygarnę i pokocham całym serduchem. List urodzinowy, który podobno jest śmieszny, kalendarzem czy płytą, o której mówiłam poprzednio. Dobre chwile to te, spędzone przed laptopem, czy na oglądaniu po raz setny tego samego odcinka przyjaciół tylko po to, by zagłuszyć ciszę, czy spędzone na scrollowaniu tumblrowej tablicy w poszukiwaniu inspiracji. Blacky pisała o braku weny, o tym, co zrobić, jak się jej nie ma. Mam jedną radę – po prostu let it go. A wtedy, samo przyjdzie…

W radiu Edyta Bartosiewicz i „Gdy Ciebie zabraknie”. Zapach figowej świeczki, smak słodkiej herbaty w ustach… ‘Tak jak jest, jest dobrze…’ i oby tak dalej ;-)