Versatile blogger award czyli kilkanaście nudnych faktów o mnie

Asik zabawiła się w szanownego Liebstera, ja, żeby jakoś tego bloga w końcu rozruszać i dodać mu tchnienia pomyślałam nad Versatile. Bo przecież garść upokarzających i dziwnych faktów na mój temat to kupa śmiechu jest! Zwłaszcza dla mnie, tu siedzącej (a właściwie leżącej), którą dzisiaj zdzieliło jedno piwo. Uch, co się ze mną dzieje? :P

1. Nie lubię pracować w grupach. Po prostu nie lubię. Nie znoszę wręcz. Kilka osób, podział na obowiązki, a zawsze wychodzi, że jedna osoba wszystko robi, a drugie się temu przyglądają, albo jeszcze mimo braku wiedzy na ten temat, po prostu się wpieprzają i powodują chaos. Czasami mam takie wrażenie, wielką ochotę wręcz, żeby rzucić to w pizdu, zrobić samemu, po mojemu, i niechże one to chociaż przedstawią. Takim sposobem wszyscy będą zadowoleni: one, bo się nie narobiły a ja, bo zrobiłam po swojemu i jest picuś glancuś. Dzisiaj na przykład, tłumaczymy wszystko sobie, że do jednej przesylamy materiały i tamta sklekoci, bo tak to się chaos robi. A tu wchodzę na fejsiunia i co? I szlag mnie trafia!! Nie, stanowczo wolę sama za nich odwalić czarną robotę. Mniej nerwów przy tym stracę.

2. Będąc małym brzdącem, oparzyłam się wrzątką herbatą. A to wszystko przez to, że chciałam być samodzielna!! Mama zrobiła mi herbatę, stawiając ją na wysokiej półce. Jednak chciałam być dorosła i samodzielna, wobec czego chciałam sama wyjąć saszetkę. Mama postawiła mi kubek na małym stoliczku po czym… wyszła. A ja, jak się nie rozmachnęłam, jak nie szarpnęłam saszetki za sznureczek… Tak wylądowałam na ostrym dyżurze, z blizną ciągnącą się od brody po pępek. Jak przez mgłę pamiętam, że coś była mowa w Prokocimiu o operacji pozwalającej się pozbyć blizny, jednak ona w tempie mojego dorastania rozciągnęła się na tyle (albo zmniejszyła), że ja nie zwracam uwagi i cóż… Nie jest krojenie tego warte. Nie będę mówiła nic w stylu tego, że jak mnie mama mogła samą z herbatą zostawić, bo do tej pory ma problemy z zapamiętaniem, że właśnie postawiła na ogniu patelkę.

3. Na każdy weekend wracam do domu, bo jak wspominałam, mieszkam i studiuję w Krakowie, jednak nie stąd pochodzę. Cóż, już niejednokrotnie słyszałam, że jak to, do domu, na weekend, że tyle rzeczy do robienia w Krakowie. Tyle, że… Mnie nie kręci szwędanie się po klubach od piątkowego popołudnia do niedzielnego wieczora. Wolę w tym czasie zajrzeć do domu, i sobie naładować baterie na kolejny tydzień. Poza tym, żarełko mamusine samo się nie przywiezie, co nie? A kto powkurza siostrę? Przecież raz na tydzień, to tak minimalnie! Więc ogólnie zawsze w piątek po zajęciach wsiadam w autobus i zależnie od tego, jak mam zajęcia w poniedziałek, wracam albo wieczorem w niedzielę, albo w poniedziałek rano.

4. Jak wiele osób, i ja nie wspominam zbyt dobrze okresu gimnazjum. Ba, ja do tej pory sądzę, że gimbaza to poroniony pomysł! Banda idiotów, przepraszam, nastolatków, którzy są jednak starsi od tych, co w podstawówce, ale młodsi od tych, co w liceach i już im się pod kopułami przestawia. Nie dość, że wielkrotnie podkładano mi nogi, albo wytykano palcami, że taka sobie tu siedzi cicho i się nie odzywa, to jeszcze niejednokrotnie nie miałam z kim siedzieć, bo… cóż. To, że nie umiałam się bronić (słownie, rzecz jasna) było tylko na moją niekorzyść, bo wszyscy sobie mogli używać a Lu nie odpysknęła. Nigdy. Ośmioletnia podstawówka? Jestem na tak!!

5. Nie pojmuję całego ‘showbizu’ i całego szumu wokół tego. Jezu!! Same afery, sam sex, drugs and rock’n roll, seks taśmy, gołe zdjęcia, wszyscy ze wszystkimi śpią, a później udają, że nie, tu piją, tam jeżdżą po pijaku… Te wszystkie pożal się boże ‘gwiazdki’, które mają w kopułach gorzej niż gimnazjalista poprzewracane, po prostu brak mi słów. Ale statystyczny polak wszystko pochłonie, ‘bo tak’, a później się dziwimy, kto zostaje wybierany na wysokie urzędy, kto nami rządzi. Załamać ręce to mało. Witki opadają. Kokardki również. A kurtyna opada.

6. Jestem nocnym markiem, przy czym raczej nie mam problemu ze wstawaniem rano. Podkreślam ‘raczej’, bo czasem się zdarzy, że jak się zasiedzę, to na drugi dzień dupska mi się ruszyć nie chce. Ogólnie jednak jak tylko słyszę wyjący budzik (w tej roli telefon i piosenka The boy does nothing), od razu się podrywam na cztery nogi. Raz, podczas pierwszej nocy w nowym pokoju na poddaszu, zupełnie zapominając o fakcie, że łóżko jest podstawione pod hm, skosem, teatralnie się zerwałam… przywalając głową w sufit. Oj, bolało.

7. Wolę być chwilę wcześniej, niż się spóźniać. Wolę czekać na autobus na mrozie, niż się na niego spóźnić. Teraz moja sytuacja jest poważniejsza, gdyż autobusy stąd, gdzie mieszkam, na uczelnię kursują dwa razy w ciągu godziny, jeżeli więc chcę zdążyć na zajęcia, spóźnić się na niego nie mogę. Inną sprawą jest to, że jak jestem wcześniej to autobus się spóźnia, a jak rwę niemal na ostatnią chwilę (tak też się zdarza), to przyjeżdża zgodnie z harmonogramem J Nie toleruję spóźniania się. Nie wiem, co w tym trudnego wyrobić się na daną godzinę. Skoro wiemy, ile czasu nam jest potrzebne, czemu nie wstaniemy parę minut wcześniej?

8. Rankiem mam swoje małe rytuały. Zaraz po wyłączeniu budzika włączam najczęściej lampkę przy łóżku, wstaję, włączam cicho radio, ścielę łóżko, otwieram okno, wychodzę do kuchni nastawić wodę na herbatę a w międzyczasie się odświeżam i ubieram. Wracam, zamykam okno, zaparzam herbatę, robię kanapki, i dopiero jak zjem, to idę się umalować chociażby delikatnie J Nieraz, jak mam na późniejszą godzinę (np. na 12.30) to lubię wstać sobie o 9, spokojnie umyć głowę, zjeść śniadanie oglądając jakiś serial – wiem, mogłabym pospać, ale za to idę bardziej rozbudzona na uczelnię J

9. Studiuję kulturoznawstwo i wiedzę o mediach i mam po kokardki tekstów, że ‘co ja zrobiłam ze swoim życiem’, ‘jak moja mama mi na to mogła pozwolić’ i że ogólnie ‘postradałam wszelkie zmysły, a po studiach będę cierpieć na bezrobocie’. Cieszę się jednakże troską innych o moje marne, dwudziestoletnie życie i polecam jednak, aby ten zapał wpakowali w ogarnianie swoich czterech liter ;)

10. Zbyt często zmieniam tapety na telefonie/komputerze/szablony na blogu. Kiedy cała poświęcam się szukaniu idealnych zdjęć, kiedy je w końcu znajdę, obrobię i ustawię, to szybko mi się nudzą. Więc zaczynam wszystko od nowa i tak w kółko. Znowu mama się nade mną śmieje, że ona tapetę na telefonie od półtora roku ma tą samą i jakoś nie płacze. A ja zmieniam, hm, raz w tygodni, nieraz częściej. Sorka…

11. Zawsze jak odpalę komputer to mam strony, które odwiedzam w pierwszej kolejności. Najczęściej jest to Facebook, później Onet.pl i obie skrzynki e-mailowe: ta blogowa i prywatna, w której najczęściej lądują informacje o promocjach w sklepach książkowych albo informacje związane ze studiami. I hajs się zgadza! Tak bardzo nauczyłam się być ciągle na bieżąco, że to aż boli. Kiedy okazuje się, że nic nowego nie odkryłam, najczęściej włączam odcinek serialu a później zaglądam na bloga ;)

12. Nigdy nie planuję postów na bloga ani daty, kiedy je dodam. Wszystko przychodzi i wychodzi w praniu i po co to zmieniać?

13. Nie lubię czekolady, wolę paluszki. Och, wiem, czekoladoholicy jak to strasznie dla Was brzmi! Ale patrzcie, więcej czekolady dla Was!! Jaka ja jestem wspaniałomyślna! Za to nie pogardzę paluszkami, najlepiej solonymi, najlepiej Lajkonik. (Tak, jeżeli chcesz zdobyć moje serce, pamiętaj!). Żelki również są w cenie (najlepiej misie haribo, albo te takie nimm 2 czy coś). Ogólnie to nie lubię słodkiego, bo po niewielkiej ilości czuję się po prostu przesłodzona. Co jest śmieszne, bo herbatę słodzę trzema łyżeczkami cukru XD A w dupie i tak nie przybywa, także… :D

14. Ogólnie, to od zawsze mam niedowagę i od zawsze jestem na coś uczulona. Sądzę, że tak miałam jeszcze zanim się urodziłam. Kiedy rosłam, wszyscy lekarze załamywali ręce: że to takie chude, że widać kości, że łomatko boska, coś jest nie tak. Kiedy jednak trylion badań wykazał, że jednak ze mną w porządku (fizycznie, bo umysłowo to już od dawna pustka), to zaczęłam oswajać się z niedowagą, która pewnie będzie wierną towarzyszką mojego życia. Ja tam nie narzekam. Przyzwyczajam się. Tylko tak trochę źle sklepy funkcjonują, bo jak kupię coś o rozmiarze „S” to nieraz wisi, więc sięgam po „XS” , i wtedy jest szerokościowo dobre… hm, ale jest za krótkie. Dlatego większość spodni kiedyś kupowana to były te zbyt szerokie w pasie (zwężane później) a dobre na długość. Jak mówię, ja nauczyłam się z tym żyć, ale nie ludzie, którzy jak zwykle chcą dla mnie dobrze i nie tylko martwią się o moją przyszłość w kontekście pracy, ale odnośnie tego, czy ja jednak coś jem, czy świadomie się głodzę. Otóż odpowiem: nie głodzę się, jem w miarę dużo a że w dupę mi nie idzie (ani w cycki) to cóż, nie moja wina!

Podobnie jest z uczuleniami i alergiami. Będąc brzdącem, byłam uczulona na mleko, chleb, i jeszcze inne pierdoły. Mleka do tej pory nie lubię. Jestem uczulona na pyłki drzew (zawsze przejawia się to wiosną i latem) i jeszcze na coś, czego do tej pory nie zidentyfikowałam. Ale mam badania w styczniu. Ogólnie to mam wrażliwą skórę i wystarczy produkt, który mi nie podpasuje i od razu robię się czerwona. Świetna sprawa!

15. Mam wyebane na to, co mówią ludzie na mój temat. Serio mnie to nie obchodzi. Bo to, że skupiają się na moim życiu znaczy, że nie mają własnego, co w zasadzie mnie tylko smuci, ale nic więcej. Robię to, co lubię, czytam to, co lubię, zadaję się z tymi, z którymi mam ochotę. I nic nikomu do tego. Szkoda jednak, że coraz więcej osób kierując swoim życiem nie zważa na własne zainteresowania i marzenia a na to, ‘co kto powie’. Cóż, jeżeli drogi czytelniku również masz takie podejście – współczuję. Życie jest, jak się przekonaliśmy, w cholerę za krótkie, by się przejmować takimi bzdetami.  

I skończmy na tej pełnej piętnastce. Ależ się rozszalałam. Ciekawe, czy ktoś to przeczyta, hm? Czy ktoś dowiedział się dzięki temu o mnie czegoś nowego, czy zarzuciłam Was znanymi i dosyć powszechnymi faktami na mój temat, które dało się wyczytać ogólnie z moich notek? :D ;))

Ach, robiłam dzisiaj Mikołajkowe zakupy i wprost oszalałam!! Tyle pięknych, świątecznych kubków! Tyle wszystkich pierdółek, moje oczy były w niebie <3 I w końcu byłam na piwie z D. (kolega z roku koleżanki mojej z liceum, wspominałam o nim jakoś na wiosnę ;)) i  moimi dwiema koleżankami z liceum. Nie wiem, jak to możliwe, ale D., mnie załatwił jednym piwem. Z sokiem. Patrzył na mnie takimi oczami, jak poprosiłam o piwo z sokiem, jakby to było morderstwo. Ale jak zobaczył, że słabo mi z nim idzie, to sam mi dopił, więc nie wiem o co hallo. W ogóle z tym też ciekawa sytuacja, jak to się dziwnie wszystko układa, ale o tym następnym razem.. jak sama sobie to jakoś logicznie ułożę ;) 

w ogóle to będę w radiu, ale o to o tym też następnym razem, bo jeszcze nie wiem kiedy mnie "puszczo" ale wiecie jaka jetem podekscytowana? :D :D :D 

a tu piosenka na dziś ;)