O świętach, świątecznej krzątaninie i o tym, żebyśmy się w ten wyjątkowy czas nie wykończyli nerwowo.

Piękną jesień tej zimy mamy, co nie? Aż mi się nie chce wierzyć. Wstałam przed dziewiątą, bo przecież na tym durnym poddaszu to dudnienie deszczu i szum wiatru słychać upiornie. Żeby dopełnić okropieństwa dnia dzisiejszego, doplątała się do mnie ciotka w czerwonym samochodzie, więc się tu powoli wykańczam. Popijając herbatę za herbatą, rzecz jasna. I oglądając milionowy raz ten sam odcinek Chirurgów, bo tylko to leci w telewizji.

Mimo wszystko krzątanina przedświąteczna wre. Wczoraj, w akompaniamencie bajek puszczanych na video ubieraliśmy choinkę, kiedy to mama ubolewała nad faktem, że im coraz starsze jesteśmy, tym bardziej nam odwala. Mówcie co chcecie, ale Gwiazdka u Disney’a jest ponadczasowa, serio! Zrobiłam też pierniki, trochę chyba za dużo, więc nie mam co z nimi zrobić, bo nie wierzę, że to zjemy. Nawet na choinkę ledwo się nadają, bo jak powiesiłam, to się gałązki pod nimi uginały. Ach!

Dorwałam się przed chwilą do słoiczka z powidłami i czuję obopólne przesłodzenie organizmu. Cóż mnie podkusiło! I tak sobie siedzę, nad edytorem, od chyba dwóch godzin i nie mogę z siebie wykrzesać niczego ciekawego. A wypracowania nawet pisać nie zaczęłam, przeczytałam wszystkie rozdziały, pozaznaczałam potrzebne fragmenty... Domyślam się jednak, że byłoby prościej, gdybym wiedziała na jaki temat chcę pisać. Cóż.

Tym świątecznym akcentem kończę swój przykrótki wywód. Piosenka siedzi we mnie od zeszłych Świąt Bożego Narodzenia, może i Wam będzie towarzyszyć w tych ostatnich przygotowaniach do Świąt. Życzę Wam przede wszystkim spokoju, żebyśmy się w tym świątecznym ferworze nie pozabijali. Smacznego karpia, dobrych pierników i mnóstwa prezentów pod choinką. Na cały 2015 rok pogody ducha, zdrowia przede wszystkim... I świadomości, nadziei, że zawsze - niezależnie od wszystkiego - będzie dobrze. Trzymajcie się :)