"Karmelova skóra twoja..."

Leniwe środowe przedpołudnie. Miałam je spędzić na sali, pisząc egzamin, jednakowoż pogoda zażyczyła sobie inaczej. Nie, żebym jej to miała za złe - mogłam się przynajmniej wyspać. I teoretycznie, mam się jeszcze szansę czegoś douczyć, choć - jak zastrzegłam, tylko teoretycznie. Zima sobie przyszła, jak widać, chociaż ja tak bardzo jej nie chciałam: wczoraj prawie zjechałam szanownym dupskiem ze schodów pod blokiem (i nie, nie bałam się o swoje szanowne cztery literki, tylko o laptopa zawieszonego na ramieniu, biedaczyna by się roztukła na milion kawałków), a żeby w ogóle dojechać do Krakowa, to kolejna masakra bo oczywiście, co roku, zima zaskoczyła drogowców nawet w połowie stycznia (!!) i połowa dróg była niezasypana ani solą ani piachem. Czyli ślizgawica murowana. Po drodze kilka samochodów wylądowało w rowach, i tylko myślenie: boże, dojedźmy do celu!

Trochę mnie tu nie było. Widać po tym, jak pędzi czas - dopiero co były Święta, Sylwester, Nowy Rok, przedłużony weekend przez Trzech Króli, a tu wielkimi krokami zmierzamy do końca stycznia. W międzyczasie skończyłam dwudzieste urodziny, nie obyło się bez niespodzianek, w dzień urodzin wpadli do mnie rodzice z siostrą, z tortem, dostałam wiele wspaniałych rzeczy (bransoletkę z happysadu!), stwierdziłam, że to starość, skoro dostaję wino na urodziny (ha, to już ten wiek?!), powtórzyła się sytuacja z osiemnastki (bukiet z dwudziestoma lizakami), i ogólnie bylo miło i przyjemnie. Teraz obowiązki - egzaminy, egzaminy, egzaminy. Ale ludziska, damy radę i będzie prawie cały luty wolny...  W międzyczasie również kupiłam sobie sukienkę na wesele, o którym chyba nie wspominałam. Teraz tylko buty, choć przecież wiadomo, że z moim rozmiarem nogi to zakrawa na cud, jeśli cokolwiek kupię. 

Ogólnie rzecz biorąc, to ta zmiana pogody, no nadejśćie zimy w sensie, nie działa na mnie zbyt dobrze. W ogóle nic mi się nie chce, najchętniej nie wychodziłabym z łóżka, gdzie tak cieplutko, milusio i wygodnie. Ale nie ma tak dobrze. Po czterodniowym weekendzie, który właściwie trwa wciąż,  trzeba się wziąć do nauki. Ja naprawdę się uczę i jestem samej siebie pod wrażeniem! Zmiany na dobre? Najwidoczniej! Patrzę na zegarek. Echhh, muszę jechać na zakupy, ale tak bardzo mnie przeraża zimno za oknem.... Do napisania!

a to taka... delikatna i piękna pioseneczka. polecam! :)