30 day challenge/day 7

Osiadłam ja na laurach, zupełnie bez powodu, czas więc ogarnąć szanowne dupsko i wziąć się do działania! 

Day 7, A "What's in my bag" post

W mojej torbie, to w większości przypadków bałagan jest, jak widać na wyżej załączonym obrazku. Szara torba pierwotnie należała do mojej siostry, ale że ona w niej nie chodzi, a ja nie mogę nigdzie znaleźć mego ideału, to sobiem zapożyczyłam. 

No to tak, zacznę może od kalendarzyka (o którym mówiłam w tym poście, i jestem dumna, że z niego korzystam). Od kiedy zaczęłam w nim wpisywać daty moich matur, a przy okazji wtykać między kartki kolejne karteluszki, stał się nieodłącznym elementem torby (jeśli oczywiście nie jest mniejsza). Później portfel, kupiony tutaj, mam go już od października jakoś i jestem na maksa zadowolona. Co prawda, jest trochę wielgachny i do niektórych torebek się po prostu nie mieści, no ale powiedzcie: taki śliczny, że żal odmówić mu. Następnie: dwa etui na telefon; wpierw kupione czarne, jednak kiedy podejrzanie "zaginęło", zakupiłam czerwone. I wtedy po kilku miesiącach czarne się znalazło! Cóż za zbieg okoliczności. Mamy tu jeszcze dwa niebieskie długopisy, rurkę z KFC, i błyszczyk do ust. I karteluszki, które miałam wyrzucić, a które jednak są. 

No i to by było tyle, odnośnie mojej torby. Pomijając fakt, że miałam zrobione zdjęcie innej torebki, tyle, że oczywiście ma karta zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach, like always. 

Ogólnie rzecz biorąc, to jakoś mi zleciał ten tydzień między palcami; starałam się uczyć pracy, opalać nogi (ale przecież słońce nie chce ze mną współgrać), a skończyło się na tym, że nogi białe nadal, a praca... Chyba zapamiętana. Chciałabym to mieć za sobą, bo polskiego boję się niemiłosiernie (na przykład tego, że zamilknę i nie będę mogła wydusić ani słowa). Pocieszam się tym, że ewentualnie zacznę jakoś kokietować i improwizować i może się uda. Poza tym, coraz częściej rozważam pójście na solarium, tyle, że w okolicy mojej są same, w których trzeba się położyć. A ja ze swoim lękiem klaustrofobicznym... nie. Muszę znaleźć jakieś takie, co mogę się położyć. Bo ja naprawdę nie chcę być bielutkim wampirem!

Tym miłym akcentem kończąc, jestem wkurzona, że wszystkie amerykańskie seriale się kończą i na kolejne trzeba czekać do października.. Ugh! (Ktoś ogląda może Chirurgów? Albo Pamiętniki Wampirów?)

Z OSTATNIEJ CHWILI: jakby na złość komputer odmówił współpracy i jak sie wylaczyl tak włączyć sie nie chce. Jutro idzie do naprawy, a ja chociaż dzieki temu przyloże sie do ustnych. We wtorek i srode prosze o trzymanie kciukow. A na komentarze odpowiem kiedy swoje cudo odzyskam.