Żyj pełnią życia

Każdy zna pewnie powiedzenie, że lepiej żałować czegoś, co nam nie wyszło, niż rozwodzić się nad tym, że w ogóle nie podjęło się próby działania. Tyle, że brzmi to ładnie jedynie w teorii, a jakiekolwiek próby podjęcia jakiejkolwiek decyzji spełzają na przysłowiowym niczym. Ale... Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego odpychamy od siebie to, co może nas spotkać za rogiem? 

BOIMY SIĘ PORAŻKI... 

 Znów ktoś nam powiedział, że porażka jest oznaką słabości. Przecież powinniśmy wygrywać zawsze, nawet wtedy, kiedy szanse na wygraną są wręcz nierealne i niemożliwe. I gdy nadchodzi ten moment, przykry moment, kiedy dochodzi do nas, że niestety nie wygraliśmy, jest katastrofa. Ogólnie życie wali się nam na tysiąc kawałeczków, a my siedzimy i patrzymy się przed siebie, jakby nam to miało w jakiś magiczny sposób pomóc. Zamiast działać, mówić sobie że następnym razem będzie dobrze (bo może być!), wolimy żyć w przekonaniu, że jesteśmy beznadziejni i do niczego się nie nadajemy. Brawo! Nasza psychika leży i kwiczy, brak nam pewności siebie. Ale nie, mimo wszystko nie zaczniemy zmieniać własnego życia, tylko w kółko, niczym mantrę, będziemy sobie powtarzać że nie wyszło, bo ktoś tak chciał. Chodzi o to, że ktoś chce, żeby nam wyszło, tylko bez wiary w siebie nic nie zdziałamy.

...CHOĆ ZWYCIĘSTWO JEST BLISKO...

Tylko po prostu nie umiemy po nie sięgnąć. Naprawdę, w większości po prostu jesteśmy tchórzami, nawet wtedy gdy chcemy uwierzyć, że tak nie jest. Podobno wpajane przez długi czas kłamstwo, w końcu staje się prawdą. I my wyznajemy tą beznadziejną prawdę. Poddajemy się, i tyle z naszych marzeń i postanowień. Sięgamy dna z własnej nieprzymuszonej woli, nadal mając żal do całego świata.

...TYLKO WYDAJE SIĘ NAM, ŻE ONO NAM NIE PRZYSŁUGUJE...

Skoro Ktoś dał nam życie, wiedział, że damy sobie z nim radę. A skoro Ktoś tak założył, to my też w to powinniśmy wierzyć. Świat od stuleci należy do odważnych ludzi. By żyć pełnią życia, musimy spełniać marzenia. No chyba, że całe życie chcemy spędzić na jęczeniu, jak to nam źle i niedobrze, ale to prowadzi do nikąd. Żeby w końcu na naszej twarzy gościł uśmiech, musimy wyzbyć się złych przeczuć, które siedzą w nas, w środku i tłamszą pozytywne emocje. 

Wielu osobom wydaje się, że szczęście nie jest dla nich. Zostali wprowadzeni w błąd - na całe życie. Trudno wyzbyć się przekonania o swojej beznadziejności. Wierzymy tym, którzy mają na nas zły wpływ, którzy mówią o nas złe rzeczy. Wolimy wierzyć w negatywy na swój temat, niż pojąć że jesteśmy naprawdę dobrzy w tym, co akurat robimy. Każdy z nas ma pasje, coś, co robi dla przyjemności. A w ilu wypadkach wypieramy się tego, bo tak będzie lepiej? NIE, nie będzie lepiej! 

Trzeba wziąć własne życie we własne ręce i robić to, co się kocha. Nawet wtedy, kiedy wszyscy mówią, żeby tego nie robić. Nawet, jeśli wydaje się to nieopłacalne - prędzej czy później się to zmieni. Lepiej robić to, co się kocha - i robić to na tysiąc procent, niż tykać się rzeczy, których się nienawidzi. Nie warto marnować swojego życia na bzdety, użalanie się na sobą czy płakanie, jak to jest źle i niedobrze. To nie ma sensu. Przeżyje ten, kto ma siłę i moc. Moc jest związana z pozytywnym myśleniem na swój temat. Jeśli brak pozytywnego myślenia, to nic sie nie zrobi. Można mieć największe chęci do podbicia świata, jednak prędzej czy później nasza dołująca, i niestety dominująca część wyłoni się gdzieś z otchłani umysłu i zburzy wszystko to, co sobie budowaliśmy. Z uśmiechem na twarzy, pewną postawą, pewnym krokiem podbijajmy świat własnych marzeń i bądźmy szczęśliwi, bo mamy do tego predyspozycje. 

Ogólnie rzecz biorąc to o tej porze i tego dnia nie mogło wyjść ze mnie nic normalnego i sensownego, aczkolwiek ten temat chodził za mną od dawien dawna i mam nadzieje, że nie zawiodłam. W głównej mierze ten temat, bo oglądałam One day, i zrozumiałam, że życie jest bardzo ulotne i tak bardzo wszystko zależy od nas. Poza tym - w tym tygodniu wystawienie ocen i... jakoś leci. Tymczasem macie jeszcze tą melodię - po prostu się w niej zakochałam.