Czemu to zrobiłem? Czy odebrało rozum mi?

notka dedykowana Alien, za to, że wysłuchała mojego marudzenia, że nie wymówiła się czymś ważniejszym i w końcu - że pozwoliła mi na to wszystko popatrzeć z innej perspektywy. dziękuję! ;*

Gubiąc się w swojej naiwności dochodzę do wniosku, że będzie dobrze. Naiwność ta moja cechuje się nadmierną pobłażliwością odnośnie osób, które jakoś źle mnie potraktowały, a ja wciąż jestem i czekam na  nich z otwartymi ramionami. Gdzieś po drodze spotykam życzliwych ludzi, którym mogę się wygadać i którzy nie traktują mnie jak wariatki, która wyobraża sobie nie wiadomo co. Sprawa pana M. znów do mnie powraca, bo przecież to nieuniknione - odchodzi, ale zawsze wraca. A ja, jak już mówiłam, cechuję się naiwnością i nadal zapraszam Go do swojego życia, bo przecież nic nie stracę, a jednak mogę coś zyskać. Tutaj kieruję ukłon w stronę Alien, która powiedziała mi coś bardzo miłego, coś, za co nie raz zostałam zrugana. I robię sobie wtedy mały rachunek sumienia przed dawaniem takich rad. Uważam, że skoro o nim nie zapomniałaś, i nadal Wy do siebie coś, to może czas na drugą szansę, bo ta pierwsza była po prostu nie dla Was, nawet w momencie, jeśli druga jest czwartą, czy trzynastą. Ja jestem gotowa na danie nawet dwudziestej szansy, bo wiem, że warto. Może to wszystko jest skomplikowane, ale kto nie ryzykuje, ten nie ma.  Szczerze? Z własnego doświadczenia wiem, że warto ryzykować, nawet jeśli się ma dużo do stracenia, bo w takich wypadkach do zyskania jest o wiele więcej. Jeśli Ty coś do niego, on coś do Ciebie - próbujcie! Więc stawiam czoła temu, co nadejdzie... Nawet, jeśli miałoby to sprawić, że będę nieszczęśliwa. Bo przecież jest szansa, że akurat w tym wypadku, wszystko się ułoży, a przyszłość będzie nasza...

ot chwila słabości złapała i mnie, dlatego z całego serca przepraszam za wyższe coś. aktualnie zajadam ciasto, wypijam kolejny kubek herbaty z rzędu, oglądam zaległe seriale, słucham tego i ładuję się pozytywnie na ten tydzień. wiem, że będzie fajny, że znów minie w zabójczym tempie... ale co zrobić, takie życie. aktualnie odliczam dni do wiosny, i jeżeli dobrze pójdzie, a mam nadzieję, że tak, to w przyszły poniedziałek (ten za tydzień) będziemy świętować ;)