"wpuść mnie, na cały Kraaaaaków z całych sił.."

Do napisania tej notki natchnął mnie kochany Uwuguś, wspominając między wierszami, że wszystkie moje notki są strasznie, cholernie i niezbicie poważne. Coby mu dzisiaj ulżyć w cierpieniu, dedykuję mu tą całkiem niepoważną notke, mając jednocześnie nadzieję, że tak źle nie będzie. Trzymaj się kurde! :*

Chciałabym jechać do Londynu. Zaszyć się w tym cudownym mieście na kilka godzin, dzień, dwa, trzy, tydzień, miesiąc, dwa miesiące. Być tam, wsiąkać zapach uliczek, metrem się przejechać, pochodzić, podwychać, mijać ludzi, obcych dla mnie, angielskiego używać, stać się na kilka dni, tygodni, miesięcy taką angielką, brytyjką wręcz, odciąć się od problemów i tak sobie egzystować!
Otóż jest to niestety na tą chwilę marzenie niemożliwe do spełnienia. Szanse są, no ale oczywiście nikt z biedną Lu jechać nie chce, nawet na obóż, z wieloma osobami z Polski. Wujaszek był, ale oczywiście, nie powiadomił swojej chrześnicy, więc zostałam na tak zwanym lodzie. A sama jechać nie chcę, bo kurde, do kogoś po Polsku to byłoby miło pogodać, co nie? Więc topiąc się w tym marzeniu, że po maturze wywędruję tam chociażby na jeden dzień, odmierzam tylko czas, obdarowując swe piękne oczęta niebieskie (a osoby niebieskookie podobno bardziej podatne na alkohol, nice) zdjęciami, od których mi się chyba już nawet niedobrze robi. Ale ok! DZIĘKUJĘ, POJADĘ SOBIE SAMA, bez łaski.

Oczywiście, Lu mądra inaczej, zamiast się uczyć, tylko stwarza pozory, że to robi. Bo zawsze przecież znajduje się coś lepszego do roboty, nie? A to jakaś ksiązka, odłogiem leżąca i patrząca takimi pięknymi oczętami, coby ją wziąć w ręce swoje i ją czytać, czytać dniem i nocą... Albo pudełeczko z lakierami i paznokcie w stanie tragicznym wręcz... No bo je trzeba przecież pomalować!
I takim oto sposobem gubię się, i robię - oczywiście - wszystko, czego robić nie powinnam. Moja zgubna naturo ty! Naprawdę, nigdzie przez ciebie nie dojdę, jak będziesz mi takie figle płatała! No weź się uspokój! Matura, matura,  matura,  matura,  matura, ... NIEEEEE. ŻADNA MATURA, tylko czerwony lakier uroczy! Mój nowy ulubieniec, inglocik, chyba musiałam do niego dorosnąć. 

No i w dalszym ciągu mi w głowie dudni, wczoraj to nieżywa byłam, a na usta mi się cisnęło jedynie BOŻE, PO KONCERCIE ZAKWASY W NOGACH MIEĆ?! ZAKWASY ZAWSZE SPOOKO, ale doszłam do wniosku, że warto było. Nawet głos stępiłam, gardło rozwaliłam, cała siebie do ruiny doprowadziłam... no ale kurde wodna! Niekonkretna wie, co aj min, bo była tam i mimo, że spotkać sie nie udało (buahahaha, to nasze dzwonienie ej, gdzie siedzisz? ja to taka i taka) to wierzę, że bawiła się tak samo dobrze jak ja! Z utęsknieniem wyczekuję marca/kwietnia, bo muszę tam być. 

W piątek idę do kina. Na Przed Świtem , ale nie bić proszę, bo ja bardzo lubię ten film, pomimo swojej głupoty, braku przesłania... W kij z tym ;) Chyba każda z nas marzyłaby o takim... nie wampirze i nie Edwardzie, bo on to za bardzo przekolorowany jest, ale za takim mężczyzną, hm? 


No i egzamin mi się, drugi zbliża, na prawko. Lekka mnie niepewność zżera, bo różnie z tym może być, no ale jeśli uda mi się wyjechać z placu, będę z siebie dumna... Choć w sumie głęboko wierzę, że zawalę, ale ok! A jak zdam, to normalnie chyba... chyba... no dobra, jeszcze nie mam żadnych fajnych propozycji czy pomysłów, ale one nadejdą. Wiem tylko, że będzie się działo, OJ BĘDZIE, biorąc pod uwagę zapał moich rodziców, którzy wielkimi siłami próbują mi wmówić, że jeździć nie umiem. DZIĘKI.

No i jestem chora, bo od wczoraj oglądam filmiki z koncertu i na samą myśl łezka się w oku kręci. I jeszcze zakochałam się w nowej płycie Wilków, ot muzyka z dzieciństwa, która ma przedarcie do tej pory. Bo oni fajnie śpiewają! ;)

Z takim pozytywnym akcentem po raz kolejny życze Uwugusiowi powrotu do zdrowia, a dziewczynom, które mnie klepnęły (dzięki Antisocial i Anonimowa! :c ) obiecuję, że następna notka będzie poświęcona temu cudownemu łańczuszkowi... (chyba cudownemu inaczej, ale ok), a tymczasem idę znów robić to, czego nie powinnam...

I jeszcze odniesienie do tytułu - śpiewając tą piosenkę pan Jakub K., tak łaaadnie odniósł się do Krakowian, a później, na stronie na fejbuku napisał, że byliśmy najgłośniejszą publicznością... Ach, ach ;)