"He was like frozen sky in October night..."

 

tumblr.com

Październik rozpoczął się pełną parą, a ja mam tylko jedno marzenie - żeby to jakoś się poukładało. Znaczy, pewne rzeczy się nie mienią, tak jak pewne osoby nie wrócą do mojego życia, no chyba, że we wspomnieniach, co jest wysoce prawdopodobnie. Jutro będzie TEN dzień, ten dzień, w którym rok temu wszystko się zaczęło i jestem pewna, że jutro to wszystko wróci, jeszcze bardziej niż do tej pory. Prawdopodobnie nie będę mogła usnąć i prawdopodobnie będę patrzyła się na zegar, żeby zobaczyć która godzina. Wszystko składa się z prawopodobieństw, co mnie troszkę osłabia. Nic nie mogę zmienić, podobnie jak nie mogę się do tego przyzwyczaić, do tego stanu rzeczy, więc po prostu będę brnęła przed siebie ze świadomością, że jakoś to będzie i nadal naiwnie licząc, że cholera, na pewno o mnie pamiętają i się odezwą. 

Ostatnimi czasy cierpiałam  na maniakalne poszukiwania kalendarzyka torebkowego na przyszły rok. Momentami dostawałam oczopląsu od nadmiaru okładek i ich różności, a okazało się, że najpiękniejsze są te najprostsze, i tak było i tym razem. Wprawdzie byłam rozdarta pomiędzy londyńskim krajobrazem a tym, jednak stwierdziłam, że chcę mieć jeden dzień na jednej kartce i wybrałam ten. Zdjęcie robione telefonem, więc nieco kolor zniekształcony, niemniej... DLACZEGO DOPIERO OD STYCZNIA BĘDZIE AKTUALNY, choć ja bym już chciała wpisywać rzeczy?! (Okeeej no, urodziny już wpisałam! Nawet studniówkę i maturę! I zakończenie roku szkolnego!) Jestem na tego punkcie maniaczką (podobnie jak na punkcie Kubusia, ale ciiiI!), więc będę codziennie zaglądała do jego zacnego wnętrza i zacieszała. OOOK!

Pieprzę od rzeczy, non stop słuchając october and april, co w sumie jest adekwantne do miesiąca, ale staram się zagłuszyć głupie myślenie, więc jeżeli nikogo nie zanudzam, to dodam, że byłam wczoraj na zakupach, i mimo, że z czytaniem książek jest u mnie ostatnio szaro i czarno wręcz, to kupiłam sobie McDusię, choć powinnam lekturę czytać, ale jak zwykle przeczytam streszczenie (huehue, a mam zamiar pisać maturę rozszerzoną z polskiego, POZDROO!). Poza tym, na własnym doświadczeniu przekonałam się, że żeby dostać dobrą ocenę z maturalnego wypracowania wcale nie muszę czytać lektury - Ludzi bezdomnych zaczęłam, a nie dokończyłam, a z wypracowania na podstawie dwóch fragmentów jako druga osoba z klasy dostałam 4( najlepsza ocena!) więc jestem chyba z leciutka genialna. 

W poniedziałek jadę na trzydniowe maturalne rekolekcje, więc mój zaciesz z weekendu jest o tyle większy, że będzie trwał pięć dni. Zmiana szablonu wypadła mi w sumie dosyć niespodziewanie, bo jakoś mi się chciało czegoś nowego (czym układ dwukolumnowy jest), jednak pewne jest, że jak mi sie znudzi, to i jutro mogę zmienić na normalny. 

Tak sobie myślę... Będzie co ma być, oczywiście, ale ja nie chcę. Chcę ich, ale co zrobić? 

Jak się nie ma czego się chce, to się cieszy z tego, co się ma, bo przecież mogło być o niebo gorzej! (Dobra, tak się próbuję tylko pocieszać....)