Wszystko i nic, czyli wakacyjny misz-masz

Czytelniku, jeśli nie lubisz bezsensownych postów, które nie wnoszą niczego do życia, możesz śmiało tego nie czytać, bo dzisiaj głównym tematem będzie moja bezsensowna gadanina ;)

Ostatnio dużo się wydarzyło, a że mam już dość tych króciutkich postów, w których właściwie niczego nie ma, postanowiłam zrobić dziś taki mały misz masz, czyli wszystkiego będzie tu po trochu.


Zacznę może od samego prawka, bo skoro wspomniałam o nim w poprzedniej notce, to muszę podzielić się z wami cytatami wszechmocnego Instruktora, który nie raz i nie dwa przyprawił mnie o wybuch śmiechu, dzięki czemu nerwy wyparowały ze mnie w momencie, gdy wsiadłam do eLki. 

Siedzę więc sobie kulturalnie w samochodzie, patrzę na drogę, czy przypadkiem nie jedzie coś z naprzeciwka. Zauważywszy, że jednak jedzie, w obawie że ten ktoś we mnie wjedzie (co było kompletną abstrakcją), zaczęłam zjeżdżać bliżej prawego krawężnika, nadal zachowując zdrową odległość od pobocza. Instruktor patrzy na mnie spode łba, po chwili wybucha śmiechem. A po chwili się odzywa: dziewczyna! boże, jak ty się do mnie tulisz! ty się tak do mnie tulisz, no dziewczyna, weź się opanuj! Oczywiście ja wybuchłam śmiechem, nadal skupiając wzrok na drodze. A stres zniknął, i ja się z tego bardzo ucieszyłam. 

Następna sytuacja - przejeżdżaliśmy koło dwóch lasów. Znaczy, ja przejeżdżałam. Po przejechaniu obok jednego, Instruktor nic nie powiedział. Przy drugim jednak, nie pożałował żartu, mówiąc dziewczyna! już drugi raz mnie do lasu bierzesz, dziewczyna no! Tak za pierwszym razem, w ciągu dnia?! dziewczyna, w nocy to co innego, ale w ciągu dnia?! I znów ja wybuchłam śmiechem. Jak go nie lubić? 

Ostatnia sytuacja, która rozśmieszyła mnie chyba najbardziej. Był moment, w którym złapałam się jakoś mocniej kierownicy, zaciskając na niej dłoni. Spojrzał na mnie spode łba, jakbym popełniła jakąś zbrodnię, czy coś gorszego. Znów się zaśmiał, a po chwili : dziewczyna! nie ściska się tak kierownicy! kierownice się pieści, tak, jak pieści się chłopaka! ale co ja ci będę tłumaczył, pewnie masz chłopaka, to wiesz... Ja mina wtf, bo oczywiście chłopaka nie posiadam, a jak sam to usłyszał, pospiesznie dodał, że to dziewczyna, jak pojedziemy na jazdy do K to znajdziemy!  Ogólne odczucia po pierwszej jeździe są bardzo dobre, gdyby nie skitraszony wjazd na podwórko, gdzie - obserwowana przez pół rodziny chciałam się popisać, a wyszło jak wyszło, bo pomyliłam pedał gazu z pedałem hamowania. Ot cała ja!

 Ponadto, odważyłam się zmienić telefon, chociaż szybko się przyzwyczajam i teraz trudno mi jest się zapoznać z nowym sprzętem.  

Fakt faktem, że Samsung Galaxy Mini2 jest po prostu ekstra, to warto było wymęczyć się te dwa dni, bo Lu nie pomyślała, że podpisywanie umowy w sobotni wieczór to jednak niezbyt dobry pomysł. I tak też się stało, bo po podpisaniu umowy i wybraniu telefonu (oczywiście zdązyłam sobie go obczaić w rękach) okazało się, że aktywacja musi poczekać do poniedziałku, w związku z czym telefonu do ręki dostać nie mogę i rzeczywiście muszę czekać. Od poniedziałku zaczęłam rozkminę i mimo, że mam go już od kilku dni to nadal się w tym wszystkim gubię. Ilość aplikacji jest wprost zatrważająca, a jak jeszcze weszłam w sklep z darmowmi aplikacjami, które mogę pobrać, to naprawdę dostałam niezmiernego oczopląsu. Podsumowując, mogę stwierdzić, że telefon jest wprost genialny, ale będę się z niego cieszyć jeszcze bardziej, kiedy w końcu palce zaczną ze mną współpracować i nie będą latać po klawiaturze qwerty jak oszalałe. 

  Gdzieś pomiędzy spełniło sie moje marzenie o tym, by w końcu zamówić sobie płytę happysadu 'ciepło/zimno' ale i to również nie odbyło się bez małych komplikacji.

Wedle tego, co przeczytałam na ich fejsbukowym profilu, zarejestrowałam się na mystic.pl, podałam swoje dane, odebrałam e-maila aktywującego i zaczęłam czychanie na płytę. Po kilku minutach znajdowała sie już w moim schowku, a od poczynienia prawdziwego zakupu dzieliła mnie brak posiadania konta internetowego w banku mimo, że samo konto posiadałam już od dwóch miesięcy, ale zawsze jakoś mi nie po drodze było, żeby dopełnić formalności. Wiadomo jednak, że happysad wymusza na mnie wiele rzeczy, więc i tym razem udałam się szybko do tego genialnego przybytku, by dopełnić formalności. Wróciwszy i tak jeszcze kilka dni czekałam, nie wiem na co. Kiedy w końcu przysiadłam do tego, z wszystkimi hasłami, które były mi potrzebne do zrobienia przelewu okazało się, że Opera, której używam, nie jest w stanie mi pomóc, w wyniku czego - zupełnie nieświadomie, zakupiłam cztery egzemplarze płyty. Kiedy to zobaczyłam, omal nie dostałam zawału, który przeplatał się raz po raz z niepokojem, mówiącym, że jeżeli rzeczywiście kupiłam cztery płyty, stracę cztery razy tyle kasy, co za jedną. Po przeczekaniu weekendu loguję się na dwie wyżej wymienione strony, i kiedy zobaczyłam że z czterech płyt, które rzekomo zamówiłam zapłaciłam za jedną, odetchnęłam z ulgą. Teraz tylko czekam niecierpliwie do piątego września... Do tej pory, wydaje mi się, że nauczę się wpuść mnie na pamięć!

 

 I już kończąc, od dwóch lat czekałam na pewien moment, który zbliża się wielkimi krokami i ja się z tego powodu bardzo cieszę.

  To nie tak, że nie chciałam aparatu, choć w sumie na pierwszą wizytę Matula wzięła mnie niemal siłą. Dwa lata temu to jednak gówniarzem byłam, gimnazjum opuściło i się wydawało damie, że kim to ona nie jest! Po dwóch latach dochodzę jednak do wniosku, że dobrze, iż dałam się tam zaciągnąć bo proste zęby są dla mnie czymś totalnie genialnym w porównaniu do tego, co miałam kiedyś. Na początku noszenia decydowałam się na jakieś proste kolory gumek, jednak wraz z czasem jaki mijał, ja szalałam. Nie raz i nie dwa brałam sobie dwa kolory naprzemiennie - fioletowy i różowy, czy zielony i czerwony. Dwukrotnie też miałam na zębach totalny misz masz, mając na każdym zębie inny kolor gumek. Ponoć wyglądałam dosyć komicznie, jednak... Będzie mi brakować moich ukochanych drucików, które - nomen omen - stały się ponoć moim znakiem rozpoznawczym. Mimo wszystko czekam na ten dzień, kiedy po dwóch godzinach bezsensownego leżenia na fotelu wyjdę z gabinetu z wielkim bananem na twarzy - bez drucików! 

  Jeżeli ktoś dotrwał do końca postu - dziękuję za uwagę i przepraszam za możliwe przynudzanie. Taka jestem, w końcu ileż to można dawać bezsensowne notki na prawdę o niczym? Jeszcze raz przepraszam!  

Tak apropo, ładniutki Kubuś na zdjęciu, co nie? :D