"But my dreams they aren't as empty"

Starając wyrzucić Ciebie z pamięci, pogrążam się coraz bardziej. Obwiniam samą siebie za głupotę, jaką było spotykanie się z Tobą, czy nawet rozmawianie skoro teraz, po spotkaniu, które się nie odbyło (mam dziwne wrażenie że mnie za jego brak obwiniasz, choć sam nie mogleś) przestałam dla Ciebie istnieć. Tak troszkę śmiesznie mi się robi, śmiech poprzez łzy lejące się po policzkach, bo zaufałam komuś, jak widać, niezasłużenie. Komuś, kto za zabaweczkę mnie miał, komuś, kto pisał, jak nie miał z kim gadać i komuś, kto chwalił się non stop, że ma wokół siebie dużo koleżanek, tylko  nie mnie. Wiem, że prędzej czy później wrócisz, zawsze wracasz, znów mamisz w głowie mi i przepraszasz solennie. Nie, złotko, tym razem nie chcę Twoich plugawych przeprosin, wiesz? Kochanie, nie jestem twoją bajką. Tworzysz ją sobie sam i jeżeli inne zaczniesz traktować podobnie jak mnie - powodzenia. A ja? Mimo wszystko czuję coś, czego czuć nie chcę i nie obronię się przed tym. Czekać mi zostaje, bo może ucichnie. Ja też zacznę swoją bajkę. Piękną, radosną, taką, jaką chcę. Bez Ciebie. Proszę.... Nie wracaj. a w przyszłym tygodniu minie pół roku, odkąd się poznaliśmy. 

Limp Bizkit - Behind Blue Eyes

Kolega Y bardzo lubił dogryzać Koleżankom, więc te wkurzone, poszły do Wychowawczyni się poskarżyć i taka oto na lekcji wywiązała się rozmowa. 
W: Y, dlaczego dogadujesz dziewczynom?! Jeżeli chcesz się z nimi umówić, to po szkole!
Y: Żeby tu chociaż w tej klasie jakieś warte mojego spojrzenia były...
W: uśmiechając się perfidnie. A ty się rano w lustrze widziałeś? Lepszy nie jesteś.